09 Νοέ ΑΛΚΗ ΖΕΗ: ΜΑΤΙΑ ΣΑΝ ΓΑΛΑΖΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ
Η αγαπημένη συγγραφέας (ξανα)συστήνεται μέσα από τις σελίδες του νέου βιβλίου της Μαρίζας Ντεκάστρο.
Η Άλκη Ζέη δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ανήκει στους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς, ενώ τα βιβλία της θεωρούνται σταθμός στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, καθώς έχουν αγαπηθεί τόσο από το νεανικό όσο και από το ενήλικο κοινό, έχουν μεταφραστεί σε πάνω από είκοσι γλώσσες και κυκλοφορούν σε πολλές χώρες του εξωτερικού.
Αυτό όμως που σίγουρα χρειάζεται συστάσεις είναι το νέο βιβλίο της βραβευμένης συγγραφέα και κριτικού παιδικής λογοτεχνίας Μαρίζας Ντεκάστρο Άλκη Ζέη: Μάτια σαν γαλάζια θάλασσα, που απευθύνεται σε παιδιά από 9 ετών, αλλά και σε όλους όσοι θέλουν να ξανασυναντήσουν τη σπουδαία συγγραφέα ή και να γνωρίσουν το πλούσιο έργο και τη συναρπαστική ζωή της.
ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Άλκη Ζέη: Μάτια σαν γαλάζια θάλασσα
Μαρίζα Ντεκάστρο
Ένα απολαυστικό βιβλίο για να γνωρίσουμε την πολυτάραχη ζωή και το αναγνωρισμένο έργο της πολυβραβευμένης και πολυμεταφρασμένης συγγραφέα, που θα συγκινήσει κάθε αναγνώστη, μικρό και μεγάλο.
Το εξαιρετικό κείμενο της Μαρίζας Ντεκάστρο συνδυάζεται αριστοτεχνικά με τον μοντέρνο σχεδιασμό του βιβλίου, που περιλαμβάνει πλούσιο εικονογραφικό υλικό από τη ζωή της Άλκης Ζέη. Ένα έργο που θα αποκαλύψει στα παιδιά –και όχι μόνο– πολλές λεπτομέρειες από τη ζωή και τα βιβλία της αγαπημένης συγγραφέα και θα ζωντανέψει με κινηματογραφικό σχεδόν τρόπο μια πορεία πλούσια σε γεγονότα, εμπειρίες και συναισθήματα. Περιλαμβάνει φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο της Άλκης Ζέη.
Η ΜΑΡΙΖΑ ΝΤΕΚΑΣΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟ
«Όταν μου ζήτησε το Μεταίχμιο να γράψω ένα βιβλίο για την Άλκη Ζέη, τρελάθηκα από τη χαρά μου. Δεν δίστασα ούτε στιγμή! Μου δινόταν η ευκαιρία να γράψω κάτι διαφορετικό για τη φίλη μου, κάτι πέρα από τα συνηθισμένα κριτικά σημειώματα για τα βιβλία της. Επειδή η Άλκη ήταν φίλη, διαβάζαμε τα βιβλία μας η μια της άλλης, κάναμε διακοπές στο σπίτι της στο Πήλιο… Ήταν και μέντοράς μου αφού με εισήγαγε στην παιδική λογοτεχνία. Έχω γράψει κι αν έχω γράψει για την Άλκη Ζέη, αυτό όμως το βιβλίο που θα διαβάσετε είναι διαφορετικό. Η ματιά μου εδώ είναι αλλιώτικη, γιατί από τη μια πλημμύριζα με συναισθήματα και από την άλλη έπρεπε να γράψω τη βιογραφία της. Χρειαζόταν λοιπόν να ταιριάξω συναισθήματα και αναμνήσεις με μαρτυρίες βασισμένες στα γραπτά και τις απόψεις της ώστε όλα να γίνουν μια βιογραφία που θα ενδιέφερε τους αναγνώστες της και το ευρύ κοινό.
Όταν γράφεις μια βιογραφία, ανατρέχεις σε πηγές, και αυτό έκανα. Πρώτη πηγή, το ξαναδιάβασμα του έργου της.
Ξεκίνησα λοιπόν με τη νιοστή ανάγνωση όλων των γραπτών της. Τα βιβλία της τα ξέρω απέξω κι ανακατωτά. Κι αν όμως μου είχε διαφύγει κάτι που το είχα προσπεράσει γιατί μου είχε φανεί μικρό και χωρίς σημασία; Πράγματι, υπήρχαν πολλά –σκέτες προτάσεις, μια ιδέα, ένα σύντομο απόσπασμα από κάποιο μυθιστόρημα– που μπήκαν στο βιβλίο.
Στα αυτοβιογραφικά έργα της για ενήλικες βρήκα γεγονότα, τη ροή της ζωής της διανθισμένη με τα χίλια δυο που την απασχολούσαν.
Στα παιδικά βιβλία βρήκα τις ιδέες της για το πώς έγραφε, τη σύνθεση, τους χαρακτήρες, τα θέματα, τη σύνδεσή τους με την Ιστορία και τη δική της ιστορία, αλλά κυρίως με την παιδαγωγική της, αυτά τα οποία την έκαναν την πρώτη από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες συγγραφείς για παιδιά.
Ωστόσο η μεγαλύτερη πηγή ήταν όσα είχαμε πει και ζήσει από κοντά στη διάρκεια των χρόνων. Από το 1973 μέχρι τον θάνατό της. Έπρεπε όλα να συντεθούν σε έναν εκ των υστέρων διάλογο και επιπλέον να ειπωθούν και με τα δικά της λόγια, ώστε να φανεί το ανήσυχο πνεύμα της, το μαχητικό, το γενναιόδωρο, το γεμάτο χιούμορ.
Μάτια σαν τη γαλάζια θάλασσα, θα ήθελα να χαρείς με τη δουλειά μου, όπως τότε που συζητούσαμε στην κουζίνα σου, Άλκη».
Τα μάτια της Άλκης Ζέη, μάτια αεικίνητα σαν τη θάλασσα, άλλαξαν χρώματα και χρώματα,
άλλοτε φωτεινά ανοιχτογάλανα
άλλοτε ανταριασμένα, σκοτεινά και γκρίζα σαν τη χτυπούσαν τα κύματα.
Μάτια που φέγγουν κάθε που διαβάζουμε τις ιστορίες της.
Όταν έχουμε συντροφιά τον Πέτρο της Κατοχής,
το Καπλάνι της βιτρίνας του σαμιώτικου σπιτιού,
την Κωνσταντίνα απελευθερωμένη από τις αράχνες της,
τα κοριτσάκια με τη Μωβ ομπρέλα, την Αλίκη των Μαρμάρων,
τον Παππού που δεν έλεγε Ψέματα, τον Αννίβα,
τον Ματία που ήθελε να δώσει την εξουσία στα παιδιά,
το Παιδί από το πουθενά.